Zojuist heb ik gekeken naar het laatste uur van Paul de Leeuw’s marathonuitzending. Wilde eigenlijk de hele nacht, of tenminste een groot deel ervan, kijken naar dit grandioze spektakel, maar heb het vanaf gisteren half negen tot half een ‘volgehouden’ te kijken naar een Paul de Leeuw die op zijn allerallerbest een performance heeft gegeven die zijn weerga niet kent.
Een absoluut hoogtepunt voor mij was het gedicht, geschreven en voorgedragen door Arthur Japin, over het fenomeen Paul de Leeuw. Een pracht van een gedicht, dat woorden en zinnen gaf aan de bewondering van velen voor hem. Paul was zichtbaar aangedaan.
Paul, ga nog vijfentwintig jaar, en nog langer, door met gewoon jezelf te zijn ‘en plein public’