De Keniaanse zakenvrouw Atia Yahya zorgde ervoor dat miljoenen landgenoten toegang kregen tot betaalbare gezondheidszorg. “We zijn geen achtergebleven mensen. Wij Afrikanen hebben onze eigen ideeën over hoe we onze problemen kunnen oplossen.”
Atia Yahya (56) mag dan een gewiekste zakenvrouw zijn, ze heeft een groot hart. De Keniaanse consultant voor ziektekostenverzekeringen combineert geld verdienen met sociale rechtvaardigheid. Ze zal zichzelf niet snel tot goeddoener bombarderen. “Ik wil mijn medemensen helpen zonder bedelaars van ze te maken," zegt Atia terwijl ze de kilometers wegtrapt op een hometrainer in een sportschool in de hoofdstad Nairobi.
Verzekering tegen hiv
Ze kwam als eerste in Oost-Afrika met het plan om bedrijven tegen hiv te verzekeren. “Dat idee werd geboren uit de realiteit van hiv. Medicijnen waren kostbaar en veel mensen stierven doordat ze geen aidsremmers konden betalen. Bedrijven verloren mensen en daarmee expertise, ook het verzekeringsbedrijf waar ik toen werkte. Ik begreep niet waarom andere chronische aandoeningen zoals suikerziekte of epilepsie wel in verzekeringspakketten waren opgenomen en hiv niet.” Haar idee voor een hiv-verzekering werd een hit en grote bedrijven verzekerden hun werknemers tegen de infectieziekte. Andere verzekeringsmaatschappijen volgden.
Lees het hele bericht One11.nl
Hoe is het ontstaan?
Hackers roepen bepaalde associaties op: jongens (het zijn bijna altijd jongens) met te veel tijd om handen, die uit baldadigheid digitaal vandalisme plegen. Ze bekladden websites van anderen – hoe prominenter, hoe beter – en verspreiden virussen om systemen plat te leggen.
De ‘groentjesruimte’ zegt hij onmiddellijk. En natuurlijk ‘de dierentuin’. Lang hoeft Joseph Oubelkas niet na te denken over zijn antwoord op de vraag wat de verschrikkelijkste herinneringen zijn aan de vierenhalf jaar dat hij onschuldig in Marokkaanse gevangenissen zat.
Elk weekend wanneer luitenant Dan Choi van de legerbasis naar huis in New York ging, kwamen de vragen. Waarom mogen we je vriendin nooit zien?, wilden zijn collega’s weten. Ze maakten zelfs grapjes om haar naam. “Martha,” zeiden ze, “iemand met zo’n naam kan nooit knap zijn.” “Ik zei dan dat ze pacifist was en een hekel had aan het leger. Dan waren ze tenminste even stil.”
Het begon met grote groepen bootvluchtelingen die op zoek naar een veilige toekomst aanlandden in het zuiden van Italië, het land waar ze zelf al 26 jaar werkt en woont. Regisseuse en theatermaakster Annet Henneman (55) was gexefntrigeerd en besloot ze op te zoeken. “Wat dreef die mensen om zo’n gevaarlijke reis te ondernemen, maar vooral ook: wat is hun achtergrond? Hoe was hun leven voor het vertrek? Ik ging naar Calabrië waar net een boot met zeshonderd Turkse Koerden was aangemeerd en ben een tijdje bij hen gaan wonen. We aten samen, zongen samen liederen en ik hoorde hun verhalen aan.”
“Om te beleven wat zij voelden, ben ik doorgereisd naar Koerdistan, zowel in Turkije als in het Iraakse Kirkuk. Daar heb ik gezien wat echte angst is. Daags na een bomaanslag, waarbij tachtig mensen omkwamen, ging ik naar de begrafenis en ik was zó bang, zó bang. Die angst had ik nog nooit gevoeld. Ik woonde er bij een lokale familie. Daar kreeg ik van een vrouw, een moeder van drie kinderen, een dagboek waarin ze schrijft hoe bang ze is als haar kinderen naar school zijn en ze hoort dat er wordt geschoten. Ze durft geen verse groente en fruit te kopen, omdat de markt de gevaarlijkste plaats is, doelwit van aanslagenx85”
Positieve berichten 