Weer even een logpauze tot nader order. Een paar dagen tot een week is Positief Bericht gesloten. Ga echter rustig door met het reageren op de al gepubliceerde berichten. Ik kijk elke dag wel even.
(c)Marijke
Maandelijks archief: juli 2009
Meer zeehonden in Duitse Waddenzee
De zeehondenpopulatie in de Duitse Waddenzee is in de eerste helft van dit jaar gegroeid. Dat hebben de aan de Noordzeekust gelegen deelstaten Sleeswijk-Holstein en Nedersaksen vrijdag laten weten.
Lees het hele ericht in Trouw
Cor Bakker glorieert in het concertgebouw
Wie is Cor Bakker eigenlijk? Je ziet de alleskunner en vaste voetveeg van Paul de Leeuw op televisie de een na de ander begeleiden. Met gevoel en vakmanschap. Maar zijn eigen muzikale persoonlijkheid blijft op de achtergrond.
Cor Bakker (Kippa)
Als Cor Bakker nou eens zou mogen spelen waar hij zelf zin in had, wat zou het dan zijn?
Afgelopen zaterdag gaf de pianist het antwoord. Ter gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum had Bakker carte blanche gekregen van het Amsterdamse Concertgebouw. Die greep hij aan om terug te keren naar zijn grote liefde: jazz. Wie dacht dat Bakker het publiek zou vermaken met gezellige bekende jazznummers kwam voor een verrassing te staan. De pianist maakte indruk met een origineel concert met eigen composities en werk van de obscure toetsenist en componist Clare Fischer.
Lees het hele bericht in de Volkskrant
Trouw Natuurtochten
Lees het in Trouw
Mont Ventoux: Hemel en hel op de Kale Berg
Geen berg die meer heroxc3xafsche wielerverhalen aan de wereld schenkt dan de Mont Ventoux, die vandaag het Tourpeloton in ademnood zal brengen. Lezers van deze krant die de barre en folterende tocht naar de 1912 meter hoge top waagden, spreken met bijna religieus ontzag over de Reus van de Provence, waar de elementen de mens tot het uiterste dwingen.
Volgens de overlevering zou de naam Ventoux afgeleid zijn van het Keltische ven-top, dat xe2x80x98besneeuwde top’ betekent. Maar veel romantici hangen de theorie aan dat Ventoux een verbastering is van het Franse venteux (winderig). De beruchte mistral kan uit het niets een genadeloze storm ontketenen die het maanlandschap op de berg urenlang geselt. Hoe angstaanjagend dat is, ondervond Ger Theunissen (63) in de hete zomer van 1995. Met drie fietskameraden uit Ulestraten werd hij bijna letterlijk het ravijn in geblazen. "Na enkele kilometers klimmen begon het opeens hard te waaien en kwam er een auto naar beneden waarvan de bestuurder met zijn wijsvinger naar het voorhoofd wees. Een paar kilometer hogerop kwam er weer een auto en deze bestuurder deed precies hetzelfde. We hadden geen idee waarom. Toen we boven de boomgrens kwamen werden we als een kaartenhuisje omver geblazen. We zijn diep bukkend met alle kracht die we hadden tegen de storm op naar de volgende bocht gelopen. Daar hoefden we maar een beetje bij te trappen omdat de wind ons naar boven duwde. We waren blij dat we heelhuids de top haalden. Daar stond een Belg met auto en caravan. Hij wilde naar beneden, maar meteen begon de caravan heen en weer te schudden. Hevig ontdaan besloot hij de nacht door te brengen boven op de top. Hij verging van de angst.xe2x80x9d
Om een lang verhaal kort te maken: dappere Ger leeft nog. Sterker nog, drie jaar later was ie alle gruwelbeelden vergeten en klauterde hij opnieuw naar de hemel boven de Provence. Want als er xc3xa9xc3xa9n rode draad is die de verhalen van onze lezers aan elkaar snoert, dan is het wel de fascinatie voor de xe2x80x98Kale Berg’, die soms religieuze vormen aanneemt. Jan van der Heijden uit Geleen, die pas op 68-jarige leeftijd voor het eerst de Ventoux bedwong, werd tijdens zijn tocht overspoeld door poxc3xabtische gevoelens:
Voor mij was vandaag de dag van de Ventoux
‘k Was er wat bang voor, ik geef het graag toe
Vanuit de diepte lijkt hij zo ijselijk steil
en ’t is niet de bedoeling dat ik er xe2x80x98s nachts van ijl
Lees het hele artikel in de Limburger.nl
En mijn zoon met z’n gezin hebben vannacht op de kale berg hun tentje voor een nacht opgezet. Zij maken dit spektakel dat z’n weerga niet kent in de wielersport dus live mee! Ik zal proberen ze vanmiddag te ontwaren op tv, tussen de vele duizenden die vanuit vere oorden hier zijn neersgestreken om dit wonder van inspanning te kunnen meemaken. Voor mij dus extra spannend!
xc2xa9Marijke
Vierde dag Vierdaagse
De laatste dag, niet de zwaarste, wordt er gezegd. Dat is de derde dag. Als je eenmaal de derde dag met de zevenheuvelenweg hebt volbracht, kan je de laatste dag ook nog wel aan. Misschien ook door het vooruitzicht van de feestelijke en glorieuze intocht op de Via Gladiola
Vierdaagse anno 2009 is, qua loopbeleving, vergelijkbaar met de Vierdaagse 50 jaar geleden. Nog steeds lopen de lopers de routes die al tientallen jaren geleden zijn vastgelegd. Maar het hele circus eromheen is van een totaal andere orde. De geluiden van vroeger: reclamevliegtuigjes met JOY (met het typische bolle limonadeflesje) op hun sleep. Vanuit de luidsprekers, her en der verspreid door de stad, klonk muziek van Catarina Valente. Af en toe een dweilorkest, die de feestvreugde opdreef. Behalve op de laatste dag, – op de Via Gladiola werden de lopers muzikaal onthaald door tientallen muziekkorpsen – was het geluid van de Vierdaagse van een bescheiden volume.
Nu valt de Vierdaagse samen met de Nijmeegse Zomerfeesten die een totaal ander geluid met zich meebrengen. Op grote en kleine podia in de stad en aan de Waalkade treden dagelijks bekende grote sterren op. Ook de kermis doet een grote duit in de zak van Geluiden Van De Vierdaagse/Zomerfeesten.
De laatste dag. Ik herinner me nog dat mijn vader en moeder de avond voor de laatste dag keukenstoeltjes langs de Via Gladiola neerzetten, zodat we verzekerd waren van een goede plaats. En zij waren niet de enige. Dus zag je in de heel voege ochtend van de vierde dag aan beide kanten van VG een eindeloze rij lege stoelen, bankjes, krukjes enzovoort staan, wachtend op de dingen die komen gaan. Jammer dat ik daar geen foto van heb. Maar het gebeurt anno 2009 nog steeds! Wonderbaarlijk dat dat nog altijd (vrijwel) probleemloos mogelijk is.
Laatste nieuws: de eerst wandelaar is binnen!
(c) Marijke
Derde dag Vierdaagse
Vandaag lopen de vierdaagselopers over de Zevenheuvelenweg. Deze weg bestaat inderdaad uit zeven heuvels. Ik heb vroeger, (eind jaren vijftig) samen met een vriendin, vaak de heuvelen geteld, op een van onze ‘avonturentochten’. We zeiden dan tegen elkaar: zullen we vandaag weer op avontuur gaan? Daartoe moest er eerst beslist worden waar we zouden gaan avonturen; in het bos of bij het water (Waal). En per fiets of lopend? Vaak werd het ‘het bos en de velden’ om dat mijn vriendin daar het dichtst bij woonde.
En als we dan de Zevenheuvelenweg naderden, moest er weer een besluit genomen worden. Gaan we deze weg bewandelen, befietsen, of met een grote boog er omheen? Want we wisten dat dit een behoorlijke vermoeidheidopwekkende keuze was, en dat er een verplicht ‘heuvels tellen’ aan vast zat. Dat vonden we gewoon leuk. Omdat we hoopten dat op miraculeuze wijze door ons ontdekt zou worden dat het er geen zeven waren maar meer-of minder. We zagen onszelf al naar de Gemeente stappen om deze ontdekking kenbaar te maken. En natuurlijk zou de pers hier aandacht aan besteden.
Zo zouden wij beroemd worden, dachten we.
Helaas, het zijn er werkelijk zeven…
(c) Marijke
Tweede dag Vierdaagse
In de jaren vijfig/zestig van de vorige eeuw, de tijd dat ik in Nijmegen woonde, was De Vierdaagse, evenals nu, een absoluut hoogtepunt van het jaar. In heel Nijmegen e.o. heerste de sfeer van een totaal veranderde stad. De stad werd bijna onder de voet gelopen door de vele buitenlandse lopers. Overal hoorde je mensen praten in veel verschillende talen. Want ze kwamen van ‘all over the world’. Ze werden warm onthaald in het heerlijke Nijmegen. Maar vooral de Amerikaaanse en Britse militairen waren met name bij de vrouwen erg in trek. Zwaar bepakt -er werd beweerd dat zij stenen in hun ransel moesten meedragen- werden zij dan bij binnenkomst extra toegejuicht door de dames.
De berichtgeving over het verloop van deze vier dagen ging voornamelijk via uitgebreide krantenberichten. Ook op de radio (nieuwsberichten) werd elke dag de voortgang van het wandelfestijn met de laatste nieuwsfeiten gemeld. En op de laatste dag werd er een live-verslag gegeven op de televisie. Ik herinner me nog dat ik dan meestal aarzelde tussen televisie kijken -zo bijzonder, jouw stad op tv!-en de echte livebeleving in het rumoer, met de geuren, de muziek, het gejuich, waarbij elke seconde je hersenen door de vele indrukken worden geprikkeld. Voor een overgevoelig mens als ik ben, ook toen al, soms een beetje teveel.
Nu, in deze tijd, met de nieuwe media, is het mogelijk om bijna overal tegelijk aanwezig te zijn. Weliswaar niet fysiek, maar toch erg dichtbij en zeer naturel. Zo ontdekte ik vanochtend een site die de vierdaagse in beeld brengt, alsof je er zelf bij bent, ik citeer een van de makers:
"Dat is het doel van Vierdaagse in Beeld, de naam die de Vierdaagse gegeven heeft aan het xe2x80x98eigen’ internet-tv station dat sinds maandag schoorvoetend op gang komt. "Natuurlijk willen we niet de concurrent zijn van de omroepen en actualiteitenrubrieken, maar met ons eigen Vierdaagse in Beeld kunnen we onderwerpen in de marge, waar de zenders geen of nauwelijks belangstelling voor hebben, toch in beeld brengen", aldus woordvoerder Andrxc3xa9 Sonneville van Stichting DE 4DAAGSE".
Dat is toch prachtig. Bij de livebeelden zie je o.m. De Wedren, het startpunt van de lopers. Je ziet dan een stukje van het Julianapark. Als je door dit kleine park loopt kom je in de straat waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Je begrijpt zeker wel dat ik vaak even een blik werp op juist dit beeld…
Morgen meer.
(c) Marijke
Vierdaagsevreugde
Als geboren -en getogen Nijmeegse heb ik fantastische herinneringen aan de Nijmeegse Vierdaagse. Wij woonden vlakbij De Wedren, het epicentrum van de Vierdaagse. In de heel vroege ochtend, het schemerde nog, liepen de eerste wandelaars al door onze straat naar het startpunt op de Wedren. Ik kroop dan uit mijn warme bed, en keek door het raam naar buiten, waar al op dit vroege tijdstip een gezellig, rumoerige sfeer aan het ontstaan was. Soms kleeddden mijn zusje en ik ons aan, en liepen dan gezellig met de wandelaars ‘een eindje op’.
Nu ik al vele jaren niet meer in mijn geliefde Nijmegen woon, ben ik heel verheugd met de mogelijkheid van toch het intens meebeleven van de Vierdaagse door middel van het fantastiche medium, het Internet.
Vier dagen lang zal ik proberen verslag te doen van mijn beleving – hoewel ik er dus niet live bij aanwezig ben – van het grootste wandelfeest van de wereld: De Nijmeegse Vierdaagse.
Lees ook: http://www.gelderlander.nl/specials/vierdaagse2009/
(c) Marijke
Logpauze
Een paar dagen, tot een week, las ik een positieve logpauze in. Kleinkinderen, en andere leuke activiteiten dwingen mij om daar even de volle aandacht aan te geven. En dat doe ik met liefde.
Tot later,
Marijke
Positieve berichten 